Whiplash

Tienduizenden mensen lopen jaarlijks een whiplash op. Vaak is een verkeersongeval hiervan de oorzaak. Slachtoffers lopen een whiplash op wanneer er een onverwachte harde en snelle beweging plaatsvindt, waardoor het hoofd eerst naar achteren en daarna naar voren slingert.

Omdat een whiplash niet zichtbaar is, leidt dit in de letselschadepraktijk met regelmaat tot discussies met de verzekeraar. Onlangs boog het Gerechtshof ’s-Hertogenbosch zich over een whiplashzaak.

Verkeersongeval

In deze whiplashzaak stond het slachtoffer stil voor een rood verkeerslicht, toen zij van achteren werd aangereden. Als gevolg van het ongeval kreeg het slachtoffer onder andere whiplash gerelateerde klachten. De verzekeraar (Allianz) heeft de aansprakelijkheid voor de gevolgen van het ongeval erkend, maar weigert de volledige schade te vergoeden omdat het slachtoffer volgens de verzekeraar geen blijvende klachten en/of beperkingen aan het ongeval heeft overgehouden. Het slachtoffer start vervolgens een procedure bij de rechtbank.

Oordeel rechtbank

De rechtbank oordeelt dat het slachtoffer haar klachten voldoende heeft onderbouwd.  Uit de door het slachtoffer overlegde medische stukken blijkt dat er sprake is van een consistent, consequent en samenhangend klachtenpatroon, wat een voorwaarde is voor de diagnose whiplash. Bovendien heeft een neuroloog op basis van die klachten de diagnose Whiplash Associated Disorder graad I tot II gesteld. De rechtbank heeft een deskundige aangesteld om de belastbaarheid van het slachtoffer vast te stellen. De verzekeringsarts stelt de beperkingen vast, maar oordeelt ook dat het slachtoffer niet zodanig beperkt is dat zij volledig arbeidsongeschikt is als gevolg van het ongeval. De rechtbank neemt deze conclusie over en oordeelt dat de vordering van het slachtoffer, die is gebaseerd is op volledige arbeidsongeschiktheid, niet kan slagen. Ook concludeert de rechtbank dat uit het onderzoek van de verzekeringsarts niet blijkt dat  er zodanige beperkingen zijn dat het slachtoffer niet meer kan werken. Het slachtoffer is het niet eens met de uitspraak van de rechtbank en stelt hoger beroep in.

Hoger beroep

Het gerechtshof oordeelt dat de klachten toegerekend kunnen worden aan het ongeval. Het gerechtshof stelt vast dat er sprake is van een consistent, consequent en samenhangend klachtenpatroon. Uit de medische informatie blijkt dat deze klachten voor het ongeval niet bestonden, dat deze klachten consistent zijn met een ‘Whiplash Associated Disorder’ en dat deze klachten kunnen worden veroorzaakt door een aanrijding van achteren.

Beperking omvang schade

In hoger beroep voert de verzekeraar aan dat het niet redelijk is om de klachten “tot in lengte van jaren” aan het ongeval toe te rekenen. Dat betoog volgt het gerechtshof niet, omdat vast is komen te staan dat de whiplash van het slachtoffer is veroorzaakt door het ongeval en dat een alternatieve verklaring voor de whiplashklachten ontbreekt. Nu er sprake is van een verkeersfout, dient de aansprakelijkheidsverzekeraar van de veroorzaker van het ongeval de schade te vergoeden. Het ligt naar het oordeel van het gerechtshof dan ook in de rede om de gezondheidsschade en hiermee de whiplash gerelateerde klachten volledig aan het ongeval en aan de aansprakelijke partij toe te rekenen. Het gerechtshof ziet dan ook geen reden om de aansprakelijkheid voor schade in omvang of tijd te beperken.

Conclusie

Zowel de rechtbank als het gerechtshof komen tot het oordeel dat het ongeval de (whiplash)klachten van het slachtoffer heeft veroorzaakt en het gerechtshof ziet geen reden om de aansprakelijkheid voor schade in omvang of tijd te beperken. De exacte hoogte van de schade wordt in het vervolg van de procedure vastgesteld. Wilt u de uitspraak zelf lezen, dit kan via de volgende link: https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:GHSHE:2023:1751

Vragen?

Heeft u vragen naar aanleiding van deze uitspraak of wilt u hulp bij uw letselschadezaak, neemt u dan gerust contact met ons op. Uw eerste aanspreekpunt is Sjoerd de Jong.